تقد یم به ما د ر ا ن شهد ا ی گمنا م ./

ا مــد م من از فـرا سو ی زمـان       ا مــدم ا ز سر ز مین  بی نشان

ا مــد م من بـا هزا ر ا ن افتـخار      ا مــدم تـا بـو  کنـم  د ستان یـار

مـادرم  غصه  نـخو ر من ا مـدم       ا مـدم بـا ز تـا تـو بـاشی همدمم  

ا مـد م ا ز جبهه. امـا بی پـلاک      هر نشانی داشتم افتاد بـه خاک

یک نشان داریـم ایـنک هـرجوان      تقـدیـم تـو بـاد مشتی استخوان

مـا معما ییـم د ر جا یی  نهـا ن      استخوانیم بی پـلاک وبی نشان

هرشهیدی بـود بی نـام ونشان      رو  زیـارت  کـن  ان  جا  و  مـکان

من  کنـارت  خفتـه ام در انتـظار      تـا بـیـایی  مـادرم  ای یـا د گـا ر

سالهـا در خاک غربـت  بـوده ام      درد  دل کـن در فـراغت بـوده ام

خفتـه ا م  مـا د ر . دارم  ا ر ز و      تـو  بـیـا بـاز کـن بـا  مـن  گفتگو

              نثار خون شهدا  صلوات                                                                           

  مجید اسکندری تاریخ   21 /3 /1393                             

عا بد حا کم

عابدی بودحاکمی درشهری دور         روز و شب می تاخت  تا دریای نور

دایمآ   داشتی  نبرد  با جاهلان          تا  شو ند   راضی   جمع   عابدان

عمر  خود   کردی   نثار  مردمان         غافل ا ز خود  بود و جمع  همرهان

روزگار بر گشت  و  چرخ  بی وفا         نا تــو ا نش   کـــرد  ا ز  ر ا ه   جفا

جاهلی از جاهـلان جایش گرفت         ا ز  قضا ی   روزگار   کارش  گرفت

کار انها سکه  شد با هرج و مرج         مردمان  بی  پو ل  افتادند  به  رنج

مر د  عـا بد  نیز  د ر  د ا م  تبا ر         شد  ا سـیر   تهمت   ا ن   نا بکا ر

سا لـها بگذشت  مردم  د ر بد ر         کس  نبو د   گیرد  ا ز   عا بــد  خبر

مردمی برخاست با جنگ وستیز         پیکردشمن شکست باجست وخیز

به یک ترفند سیاهچال باز کردند         نبرد ی  بی ا مان    ا غــا ز   کردند

بریدند   بند  ا ز  د ستا ن   یاران         گرفتا ر  ا مد  ا ن  جا هــل  نا د ا ن 

ا سیر  گشتند  تما م  زور مندان         همه محبو س  بند  و  کُند و  زندان 

به  ازادی  رسیدند   عـابدان   باز        تـلا ش و  همـتی  شد   قصه  و راز

                         مجید اسکندری  19 /3 /1393           

قصد شیطا ن بو د فنا ی انقلاب ./

و قتی  که   حر ف   صلح   می یا د          خاطرات  تلخ  جنگ  به صبح  می یا د

جنگ تحمیلی و هشت سا ل  دفاع          ا ن  شهید ا نی  که  گفتند  ا ل  وداع 

خیل  جا نبا ز ا ن   پا ک  سر ز مین          ا ن   صبو رانی   که  ا فتا د ند   ز مین 

صلح   ا مر یکا  پر  ا ز د ر د  و  غمه          د شمن   ما   د شمن   مر د   و   ز نه

یا د   مر د ا ن   شهید   نا و چه ها          یا د   پیکا ن    و   سهند   و   لا له ها

یا د  جاسوسان  ا و  د ر دست  ما          حمله  کرد  تا  با ز ستا ند   د ست  ما

یا د  طو فا ن  طبس  د ر جنگ  ا و           یا د    تحر یم    و    تجا و ز ها ی   ا و 

یا د  ا ن  سر ما یه ء   ایران  ز مین          ثروت  و  سرمایه ها  د ر  د ست   کین

یا د   بمبا ر ا ن   سکو ها ی   نفت          تا  بسو ز د   صنعت  ما  هر چه هست

رحم  نکرد  بر کودک و پیر و  جو ا ن          یا د    سیصد   لا له ء   خر د   و  کلا ن

نا و  ا مر یکا  هد ف  کر د ا سما ن          با  سقو طی  کشت  مر د م  ا نز ما ن

یا د   بمبا ر ا ن    جبهه.  پل   فا و          حمله کرد  با چند  پرش  ا ز ر و ی  نا و

یا د  مر د ا ن   شهید   هسته ا ی          گوی چه صلحی است باخصم بسته ای

قصد  شیطا ن  بو د   فنا ی  انقلاب         د ر  پس   ا ین  کینه و ر ز ی  بی جواب

هرچه شیطان داشت روکردروی میز         مشت  خو د  باز  کرد  با  جنگ و  ستیز

                    مجید اسکندری تاریخ  17 / 3 /1393

گر گذارت فتد ارامگه یار

گر   گذ ا ر ت   فتد   ا ر ا مگه   یا ر          ا شک   حسر ت   نبو د   چا ر هء  کا ر
بهر دوست  در غم  ا و  نا له  مکن          اشک زیباست ولی درد وغمی تازه مکن
ا لحمد     بخو ا ن     ا یه ء    نا ب         صلو  ا  ت      بفر ست      بهر    ثو ا ب
یا د  کن  ا ز  ر و ز گا ر ا ن   قد یم          ر و      تلا و ت     کن    قر ا ن    کر یم
می رویم نوبت به نوبت سوی  مرگ         می شویم   تسلیم  حق  در کوی  مرگ
توشه ای ما بسته ایم ازنیک و خیر         جزه ء   حقیقت   بی نیازیم  ما   به  غیر
ما همه دلداده  هستیم سوی حق         می رسد   نوبت  به   ما   ا و ا ی   حق
جسم فانیست  می رود در قعر گور         ر و ح   ا ز ا د  می شو د  ا نسو ی  نو ر
چو ن بمیریم عاقبت ما  ر ا چه باک         ا ین تن  خا کی  شو د  تبد یل به  خا ک
روح بی جسم در جوی ارام و سرد         چو ن  ببیند  جسم  خو یش  را  د ر نبر د
خواهشی دارم از دوستان  خویش         تا   قیامت   نیک  با شید   بهر   خو یش
                                                                                                       
                              مجید اسکندری./  9 / 3 / 1393